พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ [5.ปาจิตติยกัณฑ์] 8.สหธรรมิกวรรค 10.ฉันทอทัตวาคมนสิกขาบท อนาปัตติวาร
กรรมที่ทำถูกต้อง ภิกษุสำคัญว่าเป็นกรรมที่ทำไม่ถูกต้อง ไม่ให้ฉันทะ ลุก
จากอาสนะจากไป ไม่ต้องอาบัติ
ทุกกฎ
กรรมที่ทำไม่ถูกต้อง ภิกษุสำคัญว่าเป็นกรรมที่ทำถูกต้อง ต้องอาบัติทุกกฏ
กรรมที่ทำไม่ถูกต้อง ภิกษุไม่แน่ใจ ต้องอาบัติทุกกฏ
กรรมที่ทำไม่ถูกต้อง ภิกษุสำคัญว่าเป็นกรรมที่ทำไม่ถูกต้อง ไม่ต้องอาบัติ
อนาปัตติวาร
ภิกษุต่อไปนี้ไม่ต้องอาบัติ คือ
[483] 1. ภิกษุจากไปด้วยคิดว่า สงฆ์จักมีความบาดหมาง ทะเลาะ
ขัดแย้งหรือวิวาทกัน
2. ภิกษุจากไปด้วยคิดว่า สงฆ์จักแตกแยก จักร้าวราน
3. ภิกษุจากไปด้วยคิดว่า สงฆ์จักทำกรรมโดยไม่เป็นธรรม แยก
พวกกันทำ หรือทำแก่ภิกษุผู้ไม่ควรแก่กรรม
4. ภิกษุเป็นไข้จึงจากไป
5. ภิกษุจากไปด้วยกิจที่จำเป็นของภิกษุผู้เป็นไข้
6. ภิกษุปวดอุจจาระปวดปัสสาวะแล้วจากไป
7. ภิกษุไม่ตั้งใจทำให้กรรมเสีย จากไปด้วยคิดว่าจะกลับมาอีก
8. ภิกษุวิกลจริต
9. ภิกษุต้นบัญญัติ
ฉันทอทัตวาคมนสิกขาบทที่ 10 จบ
